Luie journalistiek

Kranten die zichzelf serieus nemen zoeken het nieuws op, denken na over de invalshoek, houden kritische gesprekken en geven objectief verslag op de redactionele pagina’s. Slap geneuzel van burgers en tendentieuze meningen van halfverrotte skeletten die zijn blijven steken in de sixties vinden hun plek waar die horen: in de prullenbak of in de rubriek ‘ingezonden brieven’.
Afgelopen week bracht De Nieuwsbode zeer prominent een redactioneel artikel onder de kop ‘Alkachouti belicht historie Marokkanen in Driebergen’, later gevolgd door de Stichtse. In de identieke artikelen mag de voorzitter van de Marokkaanse gemeenschap (zijn daar verkiezingen voor?) leeglopen met een slap standaardverhaal over de afkomst van de Marokkanen die naar Nederland zijn gekomen.
Het artikel blijkt niet geschreven door een kritische journalist maar door een lid van een onduidelijk en ongetwijfeld zoetsappig werkgroepje. Kortom: het is een ingezonden brief, vermomd als een onafhankelijk en objectief artikel. Eigenlijk hoort het in de prullenbak maar door het gemakzucht van de redacties komt het als redactioneel artikel in de krant terecht. Driewerf schande!
Op het artikel valt journalistiek veel aan te merken. Wie zoekt naar de historie van de Marokkanen in Driebergen komt bedrogen uit. Het verhaal gaat over de historie van de Driebergse Marokkanen in Marokko, niet over de historie hier.
Van de amateur-journalist van het vriendschapswerkgroepje mag de Abu Jajah van Driebergen leeglopen zonder enig kritisch tegengeluid, zelfs niet op zijn vraag: “Moet het (integratie in de Nederlandse samenleving – aj) allemaal van ons komen?”
Zo’n opmerking vraagt om verduidelijking. Een echte journalist, zoals er ook bij de Nieuwsbode en de Stichtse werken, had gevraagd: ‘leg dat eens uit, Alkachouti, hoe zie je dan die rol van de autochtoon, moet die zich nog verder aanpassen dan dat hij een slap werkgroepje opricht dat ingezonden artikeltjes schrijft en kans ziet ze als redactionele artikelen geplaatst te krijgen?’.
Beste redacties, ik begrijp de tijdnood en de hang naar interessante artikelen die geen tijd kosten. Maar als jullie ingezonden propaganda plaatsen als redactionele artikelen verliest de burger het vertrouwen in de neutraliteit en het kritisch vermogen van de krant . Neem dit soort propaganda alleen nog maar op als ingezonden brief of (nog beter) vat het op als aanleiding om zelf een kritisch gesprek te houden.

2 november 2003

Binnenplaats

Het lijkt wel of heel opiniemakend Driebergen, of wie daarvoor door wil gaan, de afgelopen maanden het niemandalletje The Power of Positive Thinking uit de jaren tachtig nog eens heeft overgelezen. Het ene plan om de toekomst van Driebergen positief in eigen hand te nemen is nog niet gedaan of het volgende komt er alweer aan.

De acties tegen bebouwing van de Groene Long, de oprichting van een reclamezuil langs de A12 en de exploitatie van een islamitische ontmoetingsruimte (theehuis) aan de Akkerweg zijn de afgelopen maanden snel gevolgd door tegenacties. De initiatiefnemers van deze tegenacties benadrukken dat de bedoelde ontwikkelingen nodig zijn om Driebergen een bloeiende toekomst te garanderen. Onze kinderen kunnen hier niet meer wonen als we de Groene Long niet volbouwen, de Paal moet Driebergen een spraakmakende positie in het land geven en de ontmoetingsruimte aan de Akkerweg zal de integratie tussen Jeruzalem en Mekka bevorderen.

Het positivisme heeft in de aanloop naar Kerst in onze contreien toegeslagen. Gezien de ontwikkelingen in Driebergen aan het eind van de vorige eeuw –met aan de ene kant een toestroom aan hoogopgeleide Utrechtse en Haagse forensen die in Bilthoven en Bosch en Duin geen betaalbare woning meer konden vinden en aan de andere kant een vergrijzing van de bevolking die hier dertig jaar geleden is gekomen- lijkt de kans me flink groot dat dit positivisme na de Kerst wel weer ten einde zal zijn. Ieder zal weer gewoon voor behoud van het oude kiezen.

Werd het prachtige plan voor de aankleding van het Binnenplaats van Theo Sanders (druk op de button foto-archief op deze site en ga naar 11 december 2002) ook niet positief ontvangen, waarna het dit jaar gewoon in de vergetelheid is geraakt? Of gaan we in 2004 toch het een en ander echt realiseren? Zo ja, laten we dan beginnen met de aankleding van de winderige Binnenplaats.

21 december 2003

Burgemeester

Waarom ik overweeg me -als ze doorgaan- beschikbaar te stellen bij de verkiezingen voor een burgemeester in 2006? Omdat het prachtige volk van Driebergen-Rijsenburg dat verdient! Niet omdat ik alleen aan persoonlijk gewin op het gebied van aanzien en macht zou denken, absoluut niet. Hoe kom je erbij. Ik ben toch geen Amerikaanse presidentskandidaat? Maar omdat ik wil dat de verkiezingen voor een burgemeester geen klucht worden, waar de vaste politieke kliek over de hoofden van de inwoners heen opnieuw de dienst gaat uitmaken.

De geweldige inwoners van Driebergen-Rijsenburg verdienen het om bij de verkiezingen in 2006 een echte keuze te kunnen maken uit kandidaten uit de eigen gemeenschap. Alleen met deze ‘community-leaders’ kan de wil van de fantastische bewoners van Driebergen-Rijsenburg voldoende gehoord worden. Mensen uit de gemeenschap moeten de verantwoordelijkheid nemen en de kar trekken. Politieke technocraten mogen geen schijn van kans krijgen tussen deze enorme toevloed van gewortelde Driebergenaren met sprankelende ideeën.

Daarom roep ik iedereen met een maatschappelijke functie op mijn voorbeeld te volgen: de voorzitters van de hockey-, tennis- en korfbalclubs bijvoorbeeld, en van de plaatselijke harmonie en de Marokkaanse vereniging. Bij de kandidaten moet het barsten van de echte gemeenschapsleiders: de succesvolle organisatiedeskundigen, de vertegenwoordigers van de nieuwe media, de dominees en de pastors, de bakkers en de hasjhandelaren en de voorzitter van Aangenaam Driebergen-Rijsenburg.

Als we er met zijn allen een aandachttrekkende strijd van maken, krijgen we straks een burgemeester die een echte meerderheid van onze grandioze inwoners vertegenwoordigt. Ik verheug me erop!

8 februari 2004

Loslopen

Persoonlijk heb ik het niet zo op Drentse Patrijs. De hond is vlees noch vis. Niet te klein, niet te groot. De Drentse Patrijs past wel bij D66.
Met genoegen las ik in de Stichtse dat D66-raadslid Wielinga met zijn Drentse Patrijs rent in het bos bij het seminarieterrein. De hond loopt los.
Wielinga neemt op deze manier fier stelling tegen de praktijken van de Driebergse hondengestapo die sinds kort met laarzen onder de driekwart-broek in de bossen patrouilleert. Aan hondenbezitters met een loslopend exemplaar wordt rücksichtlos een bekeuring van € 30,– uitgedeeld. Zo worden bestuurders die vijf ton uit de gemeentekas hebben gegraaid nog niet eens behandeld.
Aanleiding voor de instelling van de honden-sicherheitsdienst is een onnozel gevalletje van wildschade.

Aan de misstand dat geen hond meer los het bos in kan, moet een einde worden gemaakt, vindt Drentse Patrijs-bezitter Wielinga. En dan komt ie weer met zo’n typische D66 oplossing: er moet een gedoogzone komen voor loslopende honden.
Rond het zwembad en op het seminarieterrein moeten ze wel los kunnen lopen, in de rest van het Driebergse bos niet.
Waarom worden toch altijd dit soort oplossingen verzonnen? Waarom zeggen we niet met zijn allen: vanzelfsprekend, de natuur is erg belangrijk. Maar het belang van de Driebergse bevolking, de hondenbezitters voorop, is nog veel belangrijker. Vooral als de wildschade zo gering is als tot nu toe het geval is geweest. In de natuur vallen slachtoffers. Wie kan het wat schelen? De natuur zelf niet. Los laten lopen die honden om de natuur zijn gang te laten gaan.

28 maart 2004

Zwoer

Ja, het gaat heel goed met zwemclub De Zwoer, dank u. Sinds twee jaar zitten we weer volop in de lift: een snel groeiend ledenbestand, steeds meer trainers, en actief bestuur, meer sociale activiteiten voor de zwemmers en vrijwilligers en last but not least: promotie van het wedstrijdteam van de derde klasse naar de tweede. Natuurlijk moet er nog heel veel gebeuren, maar we zijn op weg.

Gelukkig worden we flink gesteund door de enthousiaste mensen van het zwembad. Even voor de duidelijkheid: het zwembad en de zwemclub hebben weliswaar dezelfde naam (De Zwoer dus) maar staan bestuurlijk volledig los van elkaar. Dat is een rare zaak als je bedenkt dat de zwemclub verreweg de belangrijkste gebruiker is van het bad. Bij de eventuele opzet van een nieuwe bestuursvorm is de zwemclub dan ook zeker bereid actief mee te denken en deel te nemen.

Hoewel het zwembad ons flink steunt in de strijd om nog meer groei, merken we toch al dat we tegen de grenzen aanlopen bij het vinden van trainingsuren. Het zou daarom goed zijn een tripartiete overleg te starten tussen gemeente, stichtingsbestuur en zwemclub over de richting waarin het zwembad verder kan worden ontwikkeld om de tekorten, en daarmee de lasten voor de gemeenschap, verder terug te dringen. De zwemclub beschikt over een enthousiast bestuur met financiële, communicatieve en it-disciplines, en dat allemaal op vrijwillige basis. Met steun van die vrijwilligers kunnen meerdere activiteiten worden opgezet en de zwemclub kan een flink deel van de uren in het wedstrijdbassin exploiteren met lessen en trainingen. Een niet te verwaarlozen partner om mee in overleg te gaan, lijkt me.

Auke Jager is voorzitter van zwemclub De Zwoer

16 mei 2004

Verbied de stropdas!

Rond een uur of vier ’s middags is het op de Engweg gevaarlijker dan op het circuit van Zandvoort tijdens de races. IVA-studenten voelen zich bij het verlaten van de school gedwongen hun frustratie te uiten via hun rechtervoet. Terwijl ze het gaspedaal diep indrukken en met de linkerhand aan het stuur de auto met scherpe bewegingen langs fietsers en voetgangers laveren, wordt met de rechterhand die vermaledijde stropdas losgetrokken. Weg ermee!
De frustratie richt zich op de stropdas, maar wordt natuurlijk veroorzaakt door de algehele kledinglijn die onze autoverkopers in spe dienen te dragen. Want welke 19-jarige hijst zich met plezier in een kostuum en een overhemd? Dan moet je toch al aardig op de lijn van Michiel Smit zitten.
Eigenlijk heb ik wel begrip voor het feit dat deze geknechte jongeren hun frustratie een uitlaatklep moeten geven. Ik heb er geen begrip voor dat de directie van de IVA de frustratie van de studenten verder opvoert door de stropdas verplicht te stellen. Dat heeft alles te maken met studentje pesten. En daar is de hele Driebergse bevolking de dupe van.
Daarom wordt het tijd voor een harde opstelling van het gemeentebestuur. Elke aanvraag van het IVA om welke gemeentelijke toestemming dan ook, moet ogenblikkelijk worden gepareerd met een harde tegeneis: IVA-studenten MOETEN in het vervolg in vrijetijdskleding naar school.
Voor elke student die wordt gesignaleerd met een kostuum volgt ogenblikkelijk een bestuurlijke boete van € 1.000. Elke stropdas wordt beboet met € 5.000. Alleen als het gemeentebestuur de IVA-studenten bevrijdt van het keurslijf waarin de directie hen dwingt, zal de Engweg weer begaanbaar worden.

19 september 2004

Orthopeed

De medische beroepsgroep heeft het zwaar. Te hoge werkdruk, overbelast, onderbetaald en teveel kritische klanten. Vooral huisartsen lijden onder de toestroom van de mondige burger die meer zorg eist.
Misschien is het voor de huisarts een troost dat er een medische beroepsgroep is die het nog zwaarder heeft: de orthopeed. Zaterdagavond bespraken twee van hen, uit de kop van Noord-Holland, hun medische snoepreisjes op luide toon in de trein van Frankfurt naar Amsterdam.
Bekakte stem: “Toch heb ik het wel gehad met die reisjes. Weet je wat erg is? Skiën in Amerika. Laatst zijn we daar weer wezen skiën. Wat dacht je wat? Kloteweer. Bijgeboekt. Te laat teruggekomen. Is helemaal niks, skiën in Amerika.
Bovendien, een reis naar de wintersport in de VS kost je 24 uur. Verschrikkelijk.
Dan ga je een week skiën en voordat je geacclimatiseerd bent, ga je weer terug.”
Iets minder bekakte stem: “Wij zijn wezen skiën in Noorwegen. Eerst naar Kiel en daar op de boot. Gezellig, kun je mekaar al een beetje leren kennen.”
Bekakte stem weer: “Misschien gaan we toch weer naar Amerika. Mijn dochter loopt nu stage in New York, via vrienden, directeur van de Rabobank. Woont ze in een hok van drie bij drie voor $ 1.200 per maand. Als we daar dan toch nog naar toe moeten, gaan we misschien gelijk nog wel even skiën.”
O ja, heren, die figuur die achter u zo enthousiast op zijn laptop uw gesprek meetikte, dat was ik.

7 november 2004

Potverteren

Het was een klein berichtje in de Stichtse: ,,Maarn en Leersum in financiële problemen.” Het bewijst hoe sluwe bestuurders van omringende gemeenten al jaren geleden zijn begonnen profijt te trekken uit de aanstaande herindeling. Ze zijn al jaren bezig de gemeentelijke reserves leeg te roven en er aantrekkelijke dingen voor de burgers van te doen.

Want de wetten van de herindeling waren voor deze bestuurders al lang duidelijk:
1. Als je geld over hebt, wordt dat verdeeld over alle gemeenten die meedoen aan de herindeling.
2. Als je geld tekort komt, betalen de burgers van alle heringedeelde gemeenten na de herindeling mee aan de aanzuivering.
De keus was voor de gemeentelijke bestuurders van Maarn en Leersum snel gemaakt: potverteren en na de herindeling de lasten delen met Driebergen, Doorn en Amerongen. De OZB-verhoging van vijftien procent in Leersum is slechts van tijdelijke aard. Na de herindeling zal de OZB weer dalen doordat de inwoners van de andere dorpen verplicht meebetalen.
Driebergen heeft aan dit bewuste potverteren niet meegedaan. Logisch, want tot dit jaar was het idee dat we zelfstandig zouden blijven. Geld werd alleen onbewust over de balk gesmeten: een zigeuneruitkoopje of een verbouwingsoverschrijdinkje.
Het geld dat Doorn, Driebergen en Amerongen nu nog hebben, zal binnenkort als sneeuw voor de zon verdwijnen. Daar zullen de externe adviseurs uiterst deskundig voor zorgen. We moeten niet raar staan te kijken als gaande het proces de adviseurs bij ieder wissewasje zullen voorstellen een nieuwe externe adviseur in te schakelen, bij voorkeur van hetzelfde bureau. Bestuurders zullen die suggestie uit onzekerheid overnemen, waardoor de kosten van de adviseurs tot tenminste het dubbele zullen oplopen van wat is begroot. Na afloop zal waarschijnlijk blijken dat het werk beter door eigen ambtenaren had kunnen gebeuren.

Canarische Eilanden, 26 december 2004

Hell of a job

Het begint er steeds meer op te lijken dat de burgemeestersverkiezingen in 2006 echt doorgaan. In veel gemeenten zullen bekende lokale persoonlijkheden een gooi doen naar het hoogste ambt. Een jaar geleden heb ik vanaf deze plek iedereen met een boodschap opgeroepen om zich kandidaat te stellen.

Maar inmiddels is de fusie met Amerongen, Doorn, Leersum en Maarn in volle gang. Het ontbreekt aan bekende persoonlijkheden die voldoende aantrekkingskracht hebben in het hele MALDD-gebied. Dat maakt de kans op een lokale held als reële kandidaat voor het burgemeestersambt aanzienlijk kleiner. De politieke partijen zullen hun eigen kandidaten stellen en daarmee wordt de strijd om het burgemeesterambt weer gewoon een strijd tussen de politieke partijen.

Wellicht is dat maar goed ook. Het burgemeestersambt is na een gemeentelijke herindeling ‘a hell of a job’. De nieuwe gemeente heeft straks ambtenaren uit vijf verschillende culturen, met raadsleden van verschillend pluimage en belangentegenstellingen binnen de politieke partijen zelf. Kortom: voor deze functie heb je kennis en ervaring nodig, politiek inzicht en bovenal ook menselijk gevoel.

Voor deze functie is dus een ervaren burgemeester nodig. De bevolking van de MALDD-gemeenten heeft daar recht op, anders wordt het een zootje. Het moet een burgemeester zijn die niet alleen de bevolking aanspreekt, maar samen met de gemeentesecretaris de organisatie van het ambtelijk apparaat ter hand kan nemen, zodat aan de ambitieuze doelstellingen voor een betere dienstverlening kan worden voldaan.

Ik vraag me af of de verschillende afdelingen van de politieke partijen in de MALDD-gemeenten zich al gezamenlijk hebben gebogen over de vraag wie hun kandidaat zal worden.

13 februari 2005

Spreekwoorden

Het was de eerste avond van april en de zon scheen uitbundig. Velen zochten om een uur of zeven een terrasje aan op om er wat te eten en te drinken. Op de parkeerplaats van het etablissement waar ik langskwam stonden Mercedessen en Audi’s te glimmen in de zon. Ik fietste over de parkeerplaats, zette onder meewarig geglimlach van de reeds gezetelde bezoekers mijn fiets in het vervallen rek en trof zowaar nog een plaatsje vrij. De bediening zette mij aan een kleine zonnige tafel, met zicht op een tafel met vier vrolijke mannen.
‘Dat varkentje hebben we mooi gewassen’, zei er een.
Dat is een mooie, knikte een van de anderen. Eén punt voor jou. Nu ben ik. Hij dacht even. Toen zei hij: ’In het begin dacht ik: Je weet nooit hoe een koe een haas vangt’.
De anderen lachten. De derde in het rijtje vervolgde: ‘Dat doe je door koeien met gouden horens te beloven. Dat weet ik nog uit mijn tijd in de politiek’.
‘Zo is het, zo is het’, zei de man die eerder aan het woord was. ‘En als een onsje goud niet helpt, zijn er nog wel andere manieren om wat druk op de ketel te zetten. Ik weet precies hoe de hazen lopen. Dat heb ik wel geleerd in mijn periode als veehandelaar. Allemaal een punt, behalve jij.’ Hij richtte zich tot de vierde in het gezelschap. ‘Jij bent aan de beurt, oude landmeter.’
‘Dankzij dat protserige appartementencomplexje heb jij straks je schaapjes op het droge.’ En hij voegde er meteen aan toe. ‘Want wat had jij nou moeten doen met die oude bouwplannen voor die stallen, nu de hele handel door BSE, varkenspest en andere dingen in elkaar is gestort? Man, als je die dingen gaat bouwen, bloed je financieel als een rund.’ Hij keek tevreden om zich heen. ‘Zo’, zei hij, ‘dat zijn twee punten, lijkt mij’.
‘Ik vind het een leuk spelletje’, riep een van de mannen. ‘Doen we nog een rondje?’
De bediening kwam aansnellen. ‘Nog een keer hetzelfde?’
‘Nou’, zei de man, ‘ik bedoelde nog een rondje spreekwoorden met beesten. Ik begin: Ik heb vertrouwen in de reactie van die paar raadsleden die we door de bagger hebben laten ploeteren terwijl we omschreven hoe prachtig het zou worden. Die zijn voor het plan en je weet: Als er een schaap over de dam is, volgen er meer’.
’Heel goed, heel goed’, knikte de man die kon bogen op ervaring in de politiek. ‘En ik ben binnenkort op het Provinciehuis om over koetjes en kalfjes te praten, dan zal ik ze alvast berichten dat de hele gemeente als één man achter dit plan staat.’
‘Ja’, brulde een van de mannen nu iets te hard. ‘Want de provincie weet al jarenlang niet wat de gemeente wil. Wat dat betreft zijn ze daar zo dom als het achtereind van een koe.’

(Alle karakters zijn ontsproten aan de fantasie van de schrijver. Iedere gelijkenis met bestaande personen berust op toeval.)

3 april 2005

Weer een adviseur

Een paar columns geleden waarschuwde ik er al voor dat de kosten van externe adviseurs bij de vorming van de nieuwe Heuvelrug-gemeente tot ver boven het begrote bedrag zouden oplopen. Het gerenommeerde adviesbureau Cap Gemini, zo voorspelde ik, zou voor ieder wissewasje een nieuw extern adviesbureau inzetten.

Die vrees wordt al bewaarheid. Afgelopen weekeinde (21 mei) stond o.a. in de Volkskrant de advertentie waarin de firma Ebbinge & Company een gemeentesecretaris voor de nieuwe gemeente Heuvelrug zoekt.

Ebbinge is de eerste partij van wie extern breed duidelijk wordt dat deze is ingeschakeld onder de regie van Cap Gemini. Het is niet ongebruikelijk dat het soort wervings- en selectiebureaus als Ebbinge driekwart tot een heel jaarsalaris van de nieuwe kracht rekent als zijn eigen fooi (‘fee’ in het engels).

Voor de functie van gemeentesecretaris wordt geadverteerd met een salaris van € 85.000. Daaruit valt op te maken dat de beloning voor de firma Ebbinge ergens tussen de € 65.000 en € 85.000 gaat liggen. Het is duidelijk dat dit bedrag zal moeten worden opgebracht door de inwoners van de Heuvelrug-gemeenten.

Ik vraag me altijd af of bureaus als Ebbinge betere kandidaten kunnen aantrekken en selecteren dan de betrokkenen. De nieuwe Heuvelruggemeente kent een aantal zeer ervaren burgemeesters en hoge ambtenaren. Er is al een zeer dure adviseur ingezet: Cap Gemini. De projectleider van Cap Gemini heeft grote ervaring in bestuurlijk Nederland.

Met de inschakeling van Ebbinge diskwalificeren Cap Gemini en de huidige bestuurders van de Heuvelrug-gemeenten in feite zichzelf. Zij achten zich blijkbaar niet in staat te beoordelen wie de juiste kandidaat is. Ze twijfelen zo erg aan hun eigen kunnen dat ze bereid zijn enorme bedragen te besteden aan weer een extern bureau.

Misschien is het bij zoveel onkunde maar goed dat de nieuwe Heuvelrug-gemeente er komt. Met als kenmerken: ‘bestuurskracht en betaalbaar’, om er twee uit de advertentie te pikken. Vervang dan niet alleen de gemeentesecretarissen, maar ook alle bestuurders en zeker ook de externe adviseur.

22 mei 2005

Burgemeester

Schiermonnikoog heeft maar acht weken strijd gekend in de Tweede Wereldoorlog, de laatste acht. Het eiland was tijdens de oorlog in handen van de Duitsers, maar werd deze periode zorgvuldig doorgeloodst door een Nederlandse burgemeester die ook na de oorlog aan mocht blijven. Hij had namelijk niet zijn eigen belangen gediend als burgemeester in oorlogstijd, maar die van het eiland. Hij had zich ingespannen om de belangen van de bevolking te dienen, ook toen het moeilijk was.
Bas Eenhoorn moet als oud-burgemeester van Schiermonnikoog dit verhaal kennen. Bas is voor veel geld adviseur van de projectgroep die de fusie van de vijf Heuvelruggemeenten tot stand moet brengen. Overigens hoofdzakelijk door het aantrekken van nog meer duurbetaalde relaties als externe adviseurs.
Misschien had Bas dit verhaal een paar maanden geleden eens moeten vertellen aan de burgemeester van Driebergen, die niet koos voor zijn burgers maar voor zichzelf. Nauwelijks is het besluit tot de fusie genomen of onze burgemeester Bloemen knijpt’m als een dief in de nacht naar Berkelland.
Eigenlijk zouden college en raad moeten zeggen: “Beste Hein, als de belangen van Driebergen zo hoog bij jou zitten dat je gelijk gaat solliciteren als het moeilijk wordt, sodemieter dan maar meteen op. De loco neemt het wel waar totdat de Commissaris van de Koningin een échte zwaargewicht tot jouw vervanger heeft benoemd. Eéntje die wel bereid is de belangen van de gemeente en haar inwoners boven het eigenbelang te stellen.”

10 juli 2005


Reacties:

Kees Geveke, 13 juli 2005
De heer Jager ziet over het hoofd dat de burgemeester de Driebergse belangen wel degelijk hoog zou kunnen zien zitten, maar wellicht tandenknarsend moest ervaren dat hij geen enkele zekerheid kreeg deze ook in de nieuwe gemeente te kunnen blijven behartigen, dan in Heuvelrugverband. En als je dan maar passief moet wachten op de beslissing van utrechtse en haagse broodheren terwijl er een positie voorbij komt in het Gelderland dat je in een vroegere functie zo goed hebt leren kennen, ja dan zou het van ondoordachtheid zo niet van blindheid getuigen daar niet op te reflecteren.
Jammer van deze kort-door-de-bocht reactie van iemand die beter zou moeten kunnen weten en overeenkomstig kan schrijven. Een misser dus.

Henk Jan Derksen, 10 juli 2005
Het bestaan van een column geeft kranten, tijdschriften of sites kansen zich te profileren. Als een serieus of een kritisch medium bijvoorbeeld. Of als bagger. Kwaliteit van de columns kan iets zeggen over de kwaliteit van de krant.
Zelfs een niet echt respectabel gratis krantje als Metro geeft echter zijn lezers wel de kans om columnisten weg te stemmen. Of gaf, want dat weet ik niet zo  precies. Misschien dreigden er te weinig columnisten over te blijven, nog afgezien van de moord op die ene.
Sommige columns geven mij plotseling de onbedwingbare behoefte een stem uit te brengen. Meestal geen gevoel van adhesie, maar een wens een proteststem te laten voelen. Zo’n beetje zoals Nederland in meerderheid vóór Europese integratie is, maar ook in meerderheid tegen die Europese grondwet stemt. Zo’n gevoel. En ik geef toe, het scheelt per column, maar ook per columnist.

En natuurlijk, in onze democratie met het grondwettelijke recht op vrijheid van meningsuiting moet je veel kunnen zeggen. Helaas zijn er van die auteurs die niet weten wat je niet kunt zeggen, wanneer je echt te ver gaat. ‘In de beperking toont zich de meester’ is zo’n gezegde waar dit soort quasi-grappige-stukjesschrijvers geen boodschap aan lijkt te hoeven hebben. “Ik mag alles zeggen, ik mag kritiek hebben, ik mag beledigen, onwaarheden schrijven maar ben zelf boven alle kritiek verheven”. Zo komt die houding op mij over.

Pas kwam dat gevoel weer in mij op. Toen kwam meteen ook die radiocolumn van vroeger weer in me op. Op zaterdag, bij de VARA, maar wie was het ook alweer die riep: “Vuilnisman, mag deze zak ook mee?”  Dat ging niet over de columnist zelf natuurlijk.
Maar zo’n uitroep, kan dat nou ook niet eens een keer op DriebergenNet worden geïntroduceerd? Of minder ludiek, maar dan gewoon een elektronische stem uitbrengen voor of tegen de columnist. Als democratische controle op kwaliteit van columns.

Dus hier gaan we niet vermoorden maar gewoon wegstemmen, zoals het hoort.

Misschien een te radicaal vernieuwend idee? Dan moet er in Nederland eerst maar weer eens een rapport over geschreven worden, met alle voors en tegens. Dé beproefde methode om vernieuwing te traineren.
Of gewoon weer een column. Dat gaat veel sneller. En de columnist wordt toch nooit door de kiezer naar huis gestuurd.
Of toch een keer?

Renk Knol, 11 juli 2005
Beste Henk Jan,
Toen ik de column voor het eerst las heb ik ook met mijn wenkbrauwen gefronst. In de eerste plaats omdat ik de toonzetting niet aardig vond en in de tweede plaats omdat ik het niet eens ben met de inhoud van de column als het het gedrag van Bloemen betreft. Maar zoals je al schreef: vrijheid van meningsuiting.
Auke Jager, en met hem nog hele volksstammen, hebben over een burgemeester een ‘Swiebertjes-idee’ in plaats van een door de Kroon benoemde werknemer, die net als de meeste andere werknemers probeert een loopbaan-pad te volgen.
Ik neem het Bloemen dan ook totaal niet kwalijk dat hij naar een andere gemeente gaat. Het is voor hem een leuke promotie. En bovendien is het zeer lovenswaardig dat hij niet gekozen heeft voor een wachtgeldregeling, maar dat hij voordat het bedrijf (de gemeente Driebergen) ter ziele gaat, zelf een nieuwe baan heeft gevonden.
Dat hij bewust heeft gekozen voor een functie bij een andere gemeente dan ‘gedoodverfd’ burgemeester van de nieuwe gemeente Heuvelrug te worden is eveneens lovenswaardig. Hij voorkomt hiermee dat de nieuwe gemeente Heuvelrug moet starten met een burgemeester die een Driebergs verleden heeft. Kortom: Bloemen maakt het mogelijk dat de nieuwe gemeente kan beginnen, althans wat de burgemeester betreft, met een schone lei.

Ten aanzien van jouw idee om columnisten weg te kunnen stemmen, heb ik maar één antwoord. Ik ben tegen de D66-idioterie van het referendum. Het kan niet zo zijn dat de ‘Waan van de dag’ , het ‘Gesundes Volksempfinden’ of de ‘Onderbuikgevoelens’ de toekomst bepalen en het wordt tijd dat bestuurders zich weer eens serieus gaan bezighouden met de toekomst in plaats van ‘Popie Jopie’ te spelen naar de bevolking.
Auke Jager blijft dus.

Jan Koert Lange, 19 augustus 2005
Juist het feit, dat een burgemeester door de Kroon is benoemd en niet met elke wind of hype mee moet waaien, zou zijn onafhankelijkheid moeten waarborgen. Bloemen zou zijn ervaring uit Driebergen kunnen en moeten gebruiken om de nieuwe gemeente goed van de grond te krijgen. Nu zitten er volgens mij in drie van de vijf gemeenten waarnemers en je kunt je afvragen of die de belangen van burgers goed kunnen behartigen.
Uit het feit dat er al weer diverse – dure adviesbureaus in de hand zijn genomen, er blijkbaar al concrete plannen liggen voor nieuwbouw etc., maak ik op dat de belangen van de burgers dus helemaal niet serieus worden genomen.
Het had voor Bloemen gepleit als hij juist in deze moeilijke fase voor de Heuvelruggemeenten body had getoond. Vijf gemeentes door een fusie geleid had goed om zijn palmares gestaan en dan had onze burgervader echt niet zijn hand hoeven ophouden. Integendeel!
Nu bevestigt hij wederom het idee dat bestuurders, net zoals trouwens in het bedrijfsleven, alleen voor geld, macht en status gaan. Maar het is een vrij land dus hij mag dat van mij doen.
Maar dan moet je niet staan te kijken als er mensen zijn zoals Auke Jager die daar wat over kwijt willen.
Het leuke van een column is juist dat er vaak diverse, soms tegenstrijdige of scherpe zaken ter discussie worden gesteld. Dat er dan reactie op komt is alleen maar leuk en zorgt voor discussie, maar is geen reden om een soort Idols stemming te gaan houden.

Burundi

Afgelopen vrijdag zat ik te eten met de zwager van Hein Bloemen. Dat was toeval want hij was te gast bij een gezelschap waar ik ook te gast was. En toevallig zaten we bij elkaar aan tafel. Het gesprek kwam op Driebergen en het vertrek van Bloemen.
En natuurlijk was de vraag: wat had Hein anders moeten doen? Had hij lijdzaam moeten afwachten hoe hij geen burgemeester van de nieuwe Heuvelruggemeente zou worden? Want dat hij het niet zou worden, was vanaf het begin duidelijk. Geen enkele van de andere gemeenten zou accepteren dat Driebergen de burgemeester zou leveren, dat zou Driebergen in een voorkeurspositie brengen.
Uit mijn vorige column hebben sommigen de indruk gekregen dat ik vond dat Bloemen niet weg had mogen gaan. Dat is niet zo. Bloemen móest weg. Alleen niet op dit moment, een stuurloze gemeente achterlatend.
Mensen beseffen zich blijkbaar niet dat het oorlog is op de Heuvelrug. Met vijf partijen: M tegen A, L tegen M, D tegen D en zo zijn er nog een paar combinaties te bedenken. Daarbij gaat het erom wie de beste voorzieningen behoudt en de meeste invloed krijgt in de nieuwe gemeente. Doorn is goed bezig want deze lilliputter heeft het gemeentehuis al geclaimd.
Als Bloemen een greintje verantwoordelijkheidsgevoel had gehad, had hij niet als de eerste de beste egoïstische bakvis voor zichzelf gekozen. Er was best een compromis mogelijk geweest. Het is in het verleden vaker gebeurd dat een burgemeester van een nieuwe gemeente zijn komst, met instemming van de gemeenteraad, een paar maanden opschoof.
Als ze Hein in Berkelland nu zo graag willen hebben, willen ze hem over een paar maanden ook nog wel. Toch? Dan had Hein tenminste zijn troepen nog de fusie door kunnen loodsen. Want wat heeft hij gezegd tijdens zijn sollicitatie? Iets van: “Dames en heren, ik ben een prima burgemeester maar als het moeilijk wordt, kies ik toch altijd voor mezelf”? Ik kan me niet voorstellen dat ze in Berkelland blij zijn met een burgemeester die het hazepad kiest als zijn eigen carriere een sprankje vertraging dreigt op te lopen.
Zo zat ik ook met de zwager wat te praten. Hij was het niet eens met mijn analyse over de conflictsituatie op de Heuvelrug: “het is hier Burundi niet”. Let op mijn woorden: figuurlijk gesproken wordt het dat wel, met de ambtenaren en burgers van Driebergen als slachtoffer.

Auke Jager, 28 augustus 2005



Reacties:

Renk Knol 29 augustus 2005
Beste Auke,
Je blijft de burgemeester zien als een soort 18e eeuwse legeraanvoerder. Terwijl de burgemeester niets meer is dan een rijksambtenaar die ook probeert zijn pensioen te halen. Net al jij en heel veel anderen. In wezen beticht jij hem van een soort ‘Fahnenflucht’. En je doet net of hij één van de architecten is van deze herindeling. Ik denk dat hij dat bepaald niet was en is. Ik heb de stellige indruk dat Hein Bloemen geen voorstander is van deze herindeling. Echter het hoogste orgaan in deze gemeente dacht er anders over. De gemeenteraad dus. En in het columnisque wordt het tijd dat jij je pijlen richt op de gemeenteraad. Het zijn deze lieden (op een paar uitzonderingen na) die Driebergen-Rijsenburg naar de bliksem helpen. Het zijn deze lieden die een volksraadpleging naast zich neerlegden en ik denk dat Hein dat met kromme tenen heeft moeten ervaren. En ik ben het helemaal eens met jouw analyse dat er voor Hein geen plaats was als burgemeester. En dat wist Hein zelf natuurlijk ook. Voor hem dreigde een wachtgeldregeling op kosten van de nieuwe gemeente. Hij kiest dan voor een nieuwe baan. Dat is zeer te prijzen. Dat hij hier de herindelingsjob niet afmaakt is volgens mij ook duidelijk: persoonlijk ziet hij die herindeling helemaal niet zitten omdat er geen enkele reden voor was en is. En om nu nog drie maanden moeten acteren tegen je eigen overtuiging lijkt mij te veel gevraagd.

Kortom: Bloemen is niet iemand die een stempel heeft gezet op Driebergen. Hij heeft daar de kans niet toe gekregen omdat hij te maken had met een raad die niet om wist te gaan met het duale stelsel. Een raad die van zich zelf dacht altijd gelijk te hebben. Een raad die dacht het altijd beter te weten dan het college en haar ambtenaren. Een raad bovendien die nauwelijks ervaring heeft in het besturen van een gemeente. Maar wel een raad die we zelf hebben gekozen.

Dus Auke, richt je pijlen niet op de bestuurders, maar richt ze op de inwoners van Driebergen: alle eventuele ellende hebben ze aan zich zelf te danken.

Mijn rug op

Eén van de goede ontwikkelingen aan de fusie van onze vijf gemeenten tot één nieuwe Heuvelrug is natuurlijk dat de schaalgrootte vriendjespolitiek een stuk moeilijker maakt. Dat bleek al tijdens het sportdebat tussen lokale politici en vertegenwoordigers van sportverenigingen in De Horst afgelopen vrijdag (14 oktober). Daar schetste Gerrit, oud-voorzitter van een tennisvereniging in Maarn, hoe hij zijn zaakjes placht te regelen.
Dat ging zo: hij liep het gemeentehuis binnen, alwaar de portier hem -zonder afspraak- toegang verleende tot de wethouder sportzaken. Daar aangekomen kwam de vriendelijke vraag:
“Wil je koffie, Gerrit?”
Nou dat wilde Gerrit natuurlijk wel en na wat geouwebep zei de wethouder:
“Nou Gerrit, vertel eens, wat heb je op je lever?”
Waarop Gerrit de noden van de tennisvereniging uiteenzette, die natuurlijk prompt door de wethouder werden opgelost.
Dat heet vriendjespolitiek en wel hierom: de voorzitter van een club die niet zo gemakkelijk toegang heeft tot de wethouder, krijgt minder snel zijn zin. De sport kent veel problemen en die moeten allemaal worden opgelost. Maar niet omdat de voorzitter de wethouder zo goed kent.
Ik ben blij dat aan dit soort praktijken in de nieuwe gemeente een einde komt. Gerrit zal netjes een afspraak moeten maken en kan zich daarna bij de ambtenaar sportzaken vervoegen. Lijkt me een goede zaak.

Auke Jager, 16 oktober 2005

Schijtende koe

Er is veel ophef ontstaan over het appartementencomplex van Geurt van Yperen aan de Langbroekerdijk. Ik ben er geen voorstander van om 24 huishoudens op een kluitje in agrarisch gebied neer te zetten. Voor je het weet heb je een nieuwe Vinex-wijk.
Maar ik vraag me ook weleens af of we rigide moeten blijven in het verbod om buiten de contouren (zeg maar bebouwde kom) te bouwen.
Een koe heeft in dit land gemiddeld 6.000 vierkante meter grond. Niet altijd om te grazen, maar wel om haar mest over uit te rijden. Een inwoner van dit land heeft gemiddeld aan woonoppervlakte zo rond de 100 vierkante meter.
Het zou me zo’n leuk idee lijken als we het verbod op bouwen buiten de bebouwde kom opheffen voor de bouw van kleine boerderijen. Die moeten dan op een kavel staan van minimaal 6.000 vierkante meter. Onder het motto: “Als
een koe er kan scheiten, kan er ook iemand wonen’.
Zo’n boerderij mag niet te groot zijn, zeg 250 vierkante meter woonoppervlakte en maximaal 1 verdieping met een verplicht puntdak. Om de grondprijzen niet uit de hand te laten lopen, moet de grond verkocht worden tegen de landbouwprijs, te bepalen door een agrarisch makelaar voor het hele gebied. En de boerderijtjes mogen alleen gebouwd worden door particulieren. Ze moeten, binnen de regels, allemaal anders zijn. Projectontwikkelaars worden uitgesloten anders wordt het alsnog een ruim opgezette Vinex-wijk.
Als dat wordt toegestaan, kunnen er veel meer mensen genieten van het agrarisch gebied aan de Langbroekerdijk, terwijl de natuurlijke omgeving niet wordt verstoord. Geen appartementencomplex waar mensen nog steeds op
100 vierkante meter opgestapeld zijn, maar echt landelijk wonen in het buitengebied.
Regels en hogere overheden zullen er wel aan in de weg staan, maar soms moeten we dromen.

Auke Jager, 4 december 2005

Overdaad schaadt

Zes wethouders krijgt de nieuwe gemeente Utrechtse Heuvelrug. Zes wethouders op net geen 50.000 inwoners (49.708). Zes! De gemeente Utrechtse Heuvelrug krijgt net zoveel wethouders als Amsterdam (739.459 inwoners) en Rotterdam (598.604).
Groningen (179.521) heeft genoeg aan vijf wethouders om de boel aan de gang te houden, evenals een stad als Breda (166.024). Gemeenten met de grootte van de Utrechtse Heuvelrug hebben al snel genoeg aan vier wethouders, zoals bijvoorbeeld Heerhugowaard (47.147), Woerden (48.073), Hoogeveen (53.695), Hardenberg (57.760) en Zeist (60.311).
Het is maar een kleine greep uit de plaatsen van vergelijkbare grootte die aan vier wethouders voldoende hebben. Zelfs een stad als Eindhoven (208.432) heeft aan vier wethouders genoeg.
Wat betekent het dat de Heuvelrug zes wethouders aanstelt? In de eerste plaats bewijst dat er gebrek aan vertrouwen is tussen de partijen in de Raad die het college steunen. Anders had de samenstelling van het college niet zo genuanceerd hoeven te zijn dat er zes wethouders nodig waren om een machtsevenwicht te creëren.

In de tweede plaats houdt het in dat er ruzie gaat komen. Er zijn zoveel wethouders voor zo weinig werk dat ze zich ongetwijfeld op elkaars terrein gaan begeven. Daar komt geheid ruzie van.
We moeten niet gek staan te kijken als er de komende collegeperiode 2 tot 3 wethouders opstappen. Voor de burgers is het bijkomende effect dat al die ex-wethouders recht hebben op wachtgeld. En hun vervangers hebben ook weer recht op wachtgeld aan het eind van hun periode.
Naast de belasting van de zes wethouderssalarissen worden de burgers opgezadeld met een enorme vracht aan wachtgeld die ze zelf zullen moeten betalen. En dat is voor de inwoners van een toch al in geldnood verkerende gemeente geen prettig vooruitzicht.

Auke Jager, 22 januari 2006

Hypocrisie

Het college van onze nieuwe gemeente heeft de deur naar een appartementencomplex aan de Langbroekerwetering toch weer open gezet. ‘In principe” zal medewerking worden verleend aan de functiewijziging ‘slachterij’ in ‘wonen’,  zo staat in het besluit van het College van B&W van 14 februari jl.

Het zijn barre tijden. Het oude college van Driebergen had de deur dichtgegooid maar door hard trappen van een bevriend raadslid kreeg de projectontwikkelaarslobby toch weer ruimte. De nieuwe gemeentebestuurders vergroten die ruimte en werken zo mee aan een hypocriet plan.

Ook de nieuwe gemeentebestuurders gaan mee in de valselijke benaming “Huis Rijsenburg”, voor een appartementencomplex in agrarisch gebied achter de façade van een Mickey Mouse-kasteel. Jammer, dat een van de eerste daden van het nieuwe gemeentebestuur heeft moeten bestaan uit het zwichten voor hypocrisie.

Auke Jager, 12 maart 2006

Gebruiksbos

Het is zondagochtend vroeg. Ik loop in het bos achter het zwembad. De vogels fluiten er lustig op los en over de A12 rijdt slechts zo nu en dan een auto. Het bos ligt er vredig bij en mijn gedachten dwalen naar de voorzitter van het Overlegorgaan Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug. Bij zijn aantreden liet hij het UN optekenen dat zijn grootste doel ‘de bestrijding van de “kleine criminaliteit” zou zijn. Daaronder verstaat hij het laten loslopen van honden en het laten slingeren van afval.

Mijn hond drentelt vrolijk voor me uit. Hij volgt allerlei sporen, is soms even weg en komt dan weer terug. “Ik ben een kleine crimineel”, schiet er door mijn hoofd. Bovendien heb ik geen legitimatie bij me en misschien maakt dat me in deze rare tijd zelfs wel een echte crimineel.

Op een bankje bij een van de vennen hangt een doorzichtig plastic mapje. “Vraag 3”, staat erop. “Verzin vijf dingen die handig zijn om een hut te bouwen”, volgt eronder. En daar weer schuin onder in rode letters: ‘Speurtocht verjaardag Tom”.

Zou Tom zijn familie ook crimineel zijn? Een plastic mapje met een verpakkingslintje vastgemaakt aan een bankje lijkt me wel het “laten slingeren van afval”. Aan de bomen in de buurt is met rode lintjes de speurtocht uitgezet. Hij loopt helemaal tot aan de Zwitserse brug. Vallen rode lintjes ook onder het begrip afval?

Ik stel me voor hoe Tom met zijn familie en vriendjes straks aan de picknicktafel zit voor limonade en taart, waarna spelletjes worden gedaan op het grote veld.

Voor Tom hoop ik dat de voorzitter van het Nationaal Park deze dingen door de vingers wil zien, anders zou Tom nu misschien al te boek staan als een kleine crimineel. Niemand wenst dat Tom toe, hooguit willen we allemaal dat hij veel plezier heeft op zijn verjaardag.

Zou de voorzitter van Overlegorgaan in het jaar dat hij in functie is al door hebben gekregen dat gewone mensen geen kleine criminelen zijn, maar recreanten in een gebruiksbos? Zolang we zorgen dat we geen overlast van elkaar hebben, moet daar respect voor worden opgebracht.

Auke Jager, 14 mei 2006




Reacties:

Beste Auke,
Je eindigt je column met “Zolang we zorgen dat we geen overlast van elkaar hebben, moet daar respect voor worden opgebracht.”
En dat is natuurlijk het punt, niet alleen in het bos, maar overal: we moeten elkaar geen overlast bezorgen. Veel wettelijke regels zouden vervangen kunnen worden door: “U mag een ander geen overlast aandoen” (het elfde gebod). Maar omdat niet iedereen onder overlast hetzelfde verstaat, hebben we dus honderdduizenden regels bedacht om aan het elfde gebod gestalte te geven. Het zij zo.

Maar om op de column terug te komen vind ik het prima dat je je hond vrij rond laat lopen. Wel vind ik dat je je hond dusdanig onder controle moet hebben dat, op het moment dat jij andere mensen ziet, onmiddellijk die hond bij je moet roepen. Er zijn namelijk mensen die bang zijn voor (loslopende) honden.

En wat betreft die speurzoekbriefjes ga ik er vanuit dat de ouders van Tom die na afloop van de speurtocht weer hebben weggehaald. Eigenlijk ben ik daar wel zeker van omdat ouders die nog de moeite nemen zelf een speurtocht te organiseren voor hun kind, in plaats van een gekocht bezoek aan een recreatiepark, wel degelijk het elfde gebod kennen en daarnaar zullen handelen.
Renk Knol, 17-05-2006

What’s in a name?

Hoe mijn kring van kennissen en vrienden eruitziet, kun je zien aan de namen van hun kinderen: Anita, Paul, Tom, Lotte, Suzanne, Friso, etc. Daaruit blijkt de subcultuur waarin ik terecht ben gekomen. In onze kennissenkring zijn er geen engelse jongens- en meisjesnamen en ook geen allochtone. Het kringetje waarin ik me begeef is klein.

Namen zeggen iets over de cultuur waarin je zit. Er zijn maar weinig autochtone Nederlandse kinderen die Mohammed of Farima heten en Ali(e) kennen autochtonen alleen als meisjesnaam. En vier voorletter voor een man met een ‘M’ op het eind duidt vrijwel altijd op een rooms-katholiek verleden of heden.

Soms willen blanke middenklassers ontkomen aan de vermeende saaiheid die uitgaat van hun klassieke kindernamen; ze komen dan tot resultaten die aan allerlei culturen zijn ontleend en die meestal gemeenschappelijk hebben dat ze vrijwel onuitspreekbaar zijn en niet te onthouden.

Vandaag in de trein hoorde ik opeens zo’n naam die ik zomaar kon onthouden. Bij mij zat een klassiek Nederlands gezin: vader, moeder, drie kinderen. De jongste was van het mannelijk geslacht, een jaar of 3 oud. Een beetje klierig ook. Hij werd herhaaldelijk door zijn familie tot de orde geroepen: “Atilla, niet doen” en “Atilla, nu hier komen”. In stilte vroeg ik me af of deze ouders hebben geweten wat gezegd werd over de naamgever van hun kind, Atilla de Hun: “Waar Attila is langsgekomen groeit geen gras meer”.

Auke Jager, 2 juli 2006





Reacties:

Auke, je schrijft Atilla en Attila in je column. De juiste schrijfwijze is Attila en eigenlijk een bijnaam die de Goten gaven aan deze koning van de Hunnen. In het Gotisch betekent het “vadertje”, een naam waarmee respect werd uitgedrukt. Wat dat betreft een minder ‘gevaarlijke’ naam dan Jager. “Waar jagers zijn langsgekomen, leven geen dieren meer”. Wat is trouwens het verschil tussen Engelse en allochtone namen?
Hans Hermans, 3-7-2006

Auke schrijft “Het kringetje waarin ik me begeef is klein.”  Ik kan dat ook op mij toepasbaar verklaren. Maar daarbij vraag ik mij af of kleine kringetjes normaal zijn of dat je kringetje kleiner wordt naarmate je ouder wordt. Vroeger was mijn kringetje veel groter en ook veel diverser. Mijn kringetje is onvermijdelijk kleiner geworden door overlijdens, maar de inkrimping van mijn kringetje heeft ook veel te maken met het feit dat ik veel kennissen blijkbaar niet interessant genoeg meer vind om er contacten mee te onderhouden en mijn vroegere kennissen vinden dat blijkbaar ook.
Ik heb er vrede mee, maar ik vind het eigenlijk wel vreemd.
Renk Knol, 3-7-2006

Mosterd na de maaltijd

Soms begrijp ik het niet. Dat de werkzaamheden aan de eerste fase van de Verlengde Traaij geen drie weken duren maar zes, bijvoorbeeld. Wie schat zo’n werkplanning faliekant verkeerd in? Hoe is dat mogelijk en wie gaat het betalen?

Gevolg is dat er door de smalle straten achter de Traaij, die voor de opvang van het verkeer dienden, zeer druk verkeer ontstond, twee keer zo lang als gepland. Dat is niet erg, de Traaij moet nou eenmaal gesloten worden vanwege de aanleg van een nieuwe riolering en het verkeer moet ergens langs.

Wat ik dan weer niet begrijp is dat er geen enkele maatregel werd genomen om de snelheid van het verkeer te remmen, want op die achterliggende straten fietsen in de spits schoolkinderen en lopen buiten de spits ouden van dagen voor een wandelingetje in de najaarszon. De snelheid van sommige automobilisten was angstwekkend hoog.

Sinds vorige week zijn de werkzaamheden aan de kop van de Traaij op een haar na gevild. Het gevolg is dat de mensen uit de Oosterlaan en omliggende straten weer via deze route hun buurt verlaten en dus niet meer via de straten, parallel aan de Traaij. De drukte en de gevaarlijke situaties zijn grotendeels voorbij.

Juist op dat moment wordt in meerdere straten meetapparatuur neergelegd om de drukte te meten. Als mosterd na de maaltijd. Soms begrijp ik het niet.

Auke Jager, 22 oktober 2006





Reacties:

Voorwaar Auke, den wegen onzer bestuurderen zijn ondoorgrondelijk.
Hans Hermans, 23-10-2006

Tja, je kunt je natuurlijk afvragen waarvoor er gemeten wordt. Wat heeft het voor zin om te tellen (want dat zal het wel zijn, snelheid meten hebben ze in Driebergen nog nooit van gehoord) in deze situatie? Een aantal weken terug werd al aangekondigd dat er een tijdelijke drempel zou komen dus daarvoor hoef je niet meer te tellen.
Ergens bekruipt me het gevoel dat er nu in achterkamertjes druk wordt vergaderd over de uitkomst van de telling en dat er straks, als de klus klaar is, in de dan opnieuw afgesloten Willem van Abcoudelaan een tijdelijke drempel wordt gelegd…..
En dan die borden die de verkeersstroom moeten regelen: vrijwel niemand die zich er aan houdt en dus verkeer in 2 richtingen in de smalle straatjes terwijl er een mooi circulatieplan was bedacht. Maar er valt door de veelheid van borden ook nauwelijks wijs uit te worden. Komend vanaf de piramide staat er keurig dat de Traay is afgesloten, je wordt dus min of meer over Zeist gestuurd. Maar dan: in de wetenschap dat mensen die borden negeren volgt er vervolgens bij de afslag Austerlitz een woud aan borden dat vertelt dat je door de kom van Austerlitz moet rijden als je naar Driebergen wilt. Zullen ze in Austerlitz blij mee zijn…..
En dat op het pas geasfalteerde stuk Traay druk wordt geparkeerd, zowel op de weg als op de stoep: ach het went…. Voor dat de laatste laag asfalt erop ligt zijn met een beetje pech de stoepen alweer verzakt. Waarom niet gelijk paaltjes geplaatst die het parkeren verhinderen?
Wat ik verontrustend vind in het verhaal van Auke: nu de Traay weer gedeeltelijk open is zijn de gevaarlijke situaties voorbij. Dat suggereert dat deze werden veroorzaakt door de bewoners van de Oosterstraat / Oosterlaan / Oosterdwarslaan. Dus geen “vreemd’ling zeker die verdwaald is zeker”. Als het echt zo is moeten we ons daar toch wel voor schamen.
Bert Rook, 23-10-2006

Voor wat betreft de kosten, neem ik aan dat de gemeente dit in het bestek heeft meegenomen. Meestal is het zo, dat als een aannemer niet binnen de gestelde termijn(en) opleveren er een boete per dag op volgt.
Die drukke straten was mij ook al opgevallen. Ik kom vrijwel dagelijks over Willem van Abcoudelaan en Wetstein Pfisterlaan en ben tot de ontdekking gekomen dat er vele Michael Schumachtertjes rondrijden. Ik vind dat de gemeente zeker snelheidremmende maatregelen had moeten treffen en niet overlaten aan bewoners, die  hun auto of kliko als mobiele snelheidsremmer moeten gebruiken.
Dat er nu een einde aan de gevaarlijke situaties is gekomen is echter niet juist. Ze hebben zich alleen verplaatst. Nu rijden ze dus door de Oosterstraat en Oosterlaan aangezien dit de kortste weg tussen Arnhemse Bovenweg en Austerlitz is. Triest maar waar. Ik woon in de Oosterlaan en zie ze dus voorbij komen. Er zijn automobilisten die nog net geen honderd rijden, inclusief bestelauto’s. En helaas, soms zijn het bewoners van ons eigen dorp Driebergen-Rijsenburg.
De opmerking over het bos aan borden rondom dit stuk Traaij is meer dan terecht. Naast alle “normale” borden over snelheidsbeperkingen, voorrangsborden en routewijzer, zijn er nu allerlei gele verwijsborden met diverse routes bijgeplaatst en daarnaast nog borden over hoe we de winkels, de goudsmid, De Bergsche Bossen en het zwembad moeten bereiken. Deze laatste borden geven vooral aan dat je vooral de omleidingborden niet moet volgen wil je hun kunnen bereiken.
Misschien dat de gemeenteambtenaren voor deze borden maar een kapvergunning moeten afgeven.
Over de tellingen gesproken, ik zie dat er op meer plaatsen in het dorp deze meetapparatuur is geplaatst. Wie weet wat voor conclusies hier weer uit worden getrokken.
Het is jammer dat het in de praktijk zo uitwerkt, want de start met diverse voorlichtingsavonden en brieven was zo goed.
Jan Koert Lange, 23-10-2006
De constatering van Jan Koert lijkt me terecht. Als bewoner van de Oosterstraat merk ik dat het verkeer richting Austerlitz ontdekt heeft dat rijden via de Traay en het Oosterkwartier sneller gaat dan via de W v Abcoudelaan. Op zich kan ik daar wel mee leven: gedeelde smart is halve smart. Maar de snelheid ligt af en toe wel erg hoog en dat is met name voor de kinderen na een min of meer autoloze periode van 5 weken wel even wennen en zeker niet zonder gevaar. Er zouden toch in elk geval tijdelijk 30km borden geplaatst kunnen worden lijkt me. En als de politie dan, zeker in de spits, ook af en toe haar gezicht nog eens laat zien blijft de overlast wellicht binnen de perken. Met de voorlichtingsbijeenkomsten was de start inderdaad goed, ook de voorlichting via de site www.traaij.nl was prima maar het lijkt er nu op dat de gemeente de regie, met name over de borden, heeft gestaakt.
Bert Rook, 23-10-2006

Het zal mij benieuwen of er nu eindelijk eens een reactie van de gemeente onder deze discussie komt te staan. Of laten ze ons wederom wat heen-en-weer kletsen? En Jan Koert, heb jij zondag niet gekeken? Schumacher heeft afgedaan, dus je zult Alonsootjes bedoelen.
Hans Hermans, 23-10-2006

Hans, het is eigenlijk off-topic, maar ik vind dat Schumacher toch een betere coureur is. Ik had ’s-ochtends wat anders te doen maar heb wel meegekregen dat Alonso wereldkampioen is geworden. Maar zoals ik al schreed, rijden er genoeg coureur door onze straat.
Jan Koert Lange, 24-10-2006

Auke, zij wisten toen al wat jij nu weer weet. De Oosterlaan kan voorlopig niet meer als sluiproute naar het dorp worden gebruikt omdat de ingang, die het dichtst bij Austerlitz ligt, nu weer afgesloten is. Ze kunnen nu gelukkig weer meten. Op het moment dat een extern adviesbureau deze gegevens weer heeft verwerkt in een schitterende Powerpoint presentatie, zullen alle werkzaamheden op de Traaij wel beëindigd zijn.
Jan Koert Lange, 26-10-2006

Jan Koert, de meting is inmiddels beëindigd.
Auke Jager, 27-10-2006